BİR ZAMANLAR
Her gün sabah kalktığımızda esniyor ailemize günaydın diyor kahvaltı ediyor okula geliyor ders işliyor test çözüyoruz ve bunları her gün tekrarlıyoruz hayatımız aynı çizginin etrafında dönüp duruyor işte bu günlük rutinlerimize kısaca alışkanlık diyoruz   Bu alışkanlıklar hepimizin işine yarıyor en iyi bahanelerimiz oluyor sabah erken kalkamayınca alışkanlık işte diyoruz fakat herkes ailemiz arkadaşlarımız gibi bizi alttan almaz ya iş sahibimize alışanlık desek bizi işten atar ve oda alışkanlık der geçiştirir.Bazılarımız bunlardan kurtulmak ister fakat bu çok zordur çünkü bu illetten anca zıttı bir şey ile kurtulabiliriz Amos parrish alışkanlıkları anahtarı kaybolmuş bir kelepçeye benzetir bu kelepçeyi açmak için ise bir çilingirciye ihtiyaç duyarız lakin her alışkanlıktanda kurtulmak gerekmez çünkü her halukarda bir  alışkanlığımız olacaktır biz yaratılılırken edindiğimiz bazı şeylerden asla kurtulamayız onun için eğer alışkanlık edineceksek iyi şeyler olmalı insan kendini ne kadar güçlü olduğunu anlamaz fakat biz kainata gelmiş en zeki varlıklarırız iki harekettenmi vazgeçemeyeceğiz eğer üşenmezsek biraz çabalarsak unutmamalıyız ki olmayacak şey yoktur hele istediğin zaman imkansız denilen şey bizim için çocuk oyuncağı gibi durur.  İleride çocuklarımızda alışkanlık edindiğinde eğer bunlardan vazgeçmek isterlerse onlara bir zamanlar diye başlar ve kendi hikayemizi anlatırız.Yaptığımız küçücük şeyler ile çevremizdekilere bir ışık oluruz belkide bir gün tüm dünyayı değiştirir ve kendimize uyarlarız.O zaman herkes mutlu bir hayat yaşar ama yinede unutmayalım ki değiştiremeyeceğimiz tek alışkanlık kötülüktür fakat belki de kötülük en iyi alışkanlığımızdır. Sonuçta hem dünyamızın dengesini korumamıza yardım eder hemde insanoğlunu hayal bile edemeyeceğimiz mertebelere yükseltir.