Irmağın kenarında annesine yardım etmekten yorgun düşmüş bir ceylan su içiyordu. Annesini karşıda görüce yanına koşuverdi.Öğrendikleri ise minik ceylanı mutluluktan havaya ucurmuştu.Annesi ırmağın az ötesinde sık ağaçlı bir alan blmuştu ve gece orada kalabilirlerdi.Minik ceylancık o kadar çok konuşuyordu ki annesinin başını şişirmişti.Ceylancık koşarak kalacakları yere gitti.burası müthiş bir yerdi; sık ağaçların arasından fışkıran manolyalar yumuşacık çimenleri ile insanın gözünü alıyordu.
Akşam annesinin getirdiği yemekleri büyük bir iştahla yedi.Az kalsın uyuyayazıyordu.Fakat hemen kalkıp ileri doğru koşmaya başladı.Annesini bulup ona ''Sabah ne zaman olur ?''dedi.Annesnin cevabını öğrenince hemen yatağına koştu çünkü artık uyumalıydı birazdan gün ağaracaktı. O gün çok mutluydu.Yavaşca uykuya daldı.